ΗΧΟΛΑΛΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
- Αρχικά, η ηχολαλία, μιας και το παιδί έχει ανεπτυγμένη την ικανότητα της απομνημόνευσης, αποτελεί έναν τρόπο εκμάθησης. Μπορείτε να το εκμεταλευτήτε για να του μάθετε διάφορα πράγματα. Καθίστε μαζί και ξεφυλλίστε εικόνες από βιβλία ή παραμύθια ονομάζοντας τα αντικείμενα που δείχνετε, αποφεύγοντας να λέτε επιπλέον λέξεις.
- Όταν μιλάτε στο παιδί σας, χρησιμοποιείστε σταθερό τόνο φωνής, με φυσικότητα.
- Χρησιμοποιείτε λέξεις όπως «όχι», «μη», «δικό μου», «σταμάτα» κ.α. στην αλληλεπίδραση σας ή όταν βγάζει κραυγές σε περίπτωση που κάτι το ενοχλεί, ώστε να τις χρησιμοποιήσει αργότερα σε παρόμοιες καταστάσεις.
- Σε κάθε ερώτηση που κάνετε στο παιδί, φροντίστε να είναι σύντομη και αμέσως μετά την ερώτηση δώστε την απάντηση χωρίς να κάνετε παύση. Για παράδειγμα αντί να πείτε: «Θέλεις να το πάρεις το παιχνίδι;», πείτε: «Θες το παιχνίδι; Ναι!». Με αυτόν το τρόπο το παιδί μιμείτε το «ναι» όπου είναι και η επιθυμητή για εκείνο απάντηση. Αν δεν δώσει την επιθυμητή απάντηση, συνεχίστε να λέτε την λέξη (π.χ. το «ναι») μέχρι το παιδί να το κατακτήσει.
- Αφού το παιδί κατακτήσει το παραπάνω βήμα, τώρα όταν κάνετε την ερώτηση, αμέσως μετά δώστε το πρώτο γράμμα από την απάντηση, περιμένοντας από το παιδί να την ολοκληρώσει. Π.χ. «Θες το παιχνίδι; Ννν...».
- Τώρα, έχοντας το παιδί κατακτήσει και το παραπάνω βήμα, κάντε την ερώτηση και σχηματίστε την απάντηση με τα χείλη σας χωρίς να την πείτε.
Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές οι οποίες είναι ακατάλληλες για κάποιο παιδί να ηχολαλήσει, όπως είναι κατά την διάρκεια παράδοσης του μαθήματος στο σχολείο, σε μια βιβλιοθήκη, στην εκκλησία κ.α. Το κλειδί είναι να καταλάβετε γιατί το κάνει αυτό και να του δώσετε εναλλακτικές λύσεις. Αν για παράδειγμα βαριέται, δώστε του να κάνει κάτι που του αρέσει. Κατά την διάρκεια του μαθήματος για παράδειγμα μπορεί να έχει δίπλα του έναν ενήλικα που θα το υπενθυμίζει να προσέχει στο τί λέει η δασκάλα. Παράλληλα θα βοηθήσει αρκετά να κρατάει ένα μικρό αντικείμενο που θα μπορεί να το χρησιμοποιεί για να αποφορτίζεται μέσω της κίνησης των χεριών του, έτσι ώστε να μπορεί να εστιάζει καλύτερα.