ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ: ΟΛΑ ΟΣΑ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ

Τι είναι ο ειδικός παιδαγωγός και ποιος είναι ο ρόλος του;

Ο ειδικός παιδαγωγός είναι ένας εξειδικευμένος θεραπευτής με βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή ή στη γενική εκπαίδευση και μεταπτυχιακές σπουδές στην ειδική αγωγή. Ο ρόλος του ειδικού παιδαγωγού είναι πολυδιάστατος αφού:

α) Αναλύει τις εκπαιδευτικές ανάγκες του κάθε μαθητή.

β) Αξιολογεί το μαθησιακό του προφίλ, δηλαδή τις δυνατότητες, τις αδυναμίες, τον τρόπο πρόσληψης της γνώσης με τη βοήθεια των ειδικών σταθμισμένων ψυχομετρικών εργαλείων.

γ) Οργανώνει και εφαρμόζει εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης για την αντιμετώπιση των δυσκολιών του μαθητή.

δ) Έχει υποστηρικτικό και συμβουλευτικό ρόλο στους γονείς, στο παιδί αλλά και στους εκπαιδευτικούς που έχουν αναλάβει τον μαθητή στο σχολικό πλαίσιο.

ε) Συνεργάζεται άμεσα με τους υπόλοιπους ειδικούς θεραπευτές (λογοθεραπευτή, εργοθεραπευτή και ψυχολόγο) και το σχολείο, ώστε μέσα από τη διεπιστημονική πραγμάτευση και την ανταλλαγή των επιστημονικών γνώσεων να ωφεληθεί το παιδί όσο το δυνατόν περισσότερο.

στ) Τέλος, με σωστή και κατάλληλη εκπαίδευση ο ειδικός παιδαγωγός καταρτίζει ψυχοπαιδαγωγικά προγράμματα και προγράμματα ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης.

Με ποιον ακριβώς τρόπο διαφοροποιείται από τις άλλες ειδικότητες;

Η επαγγελματική ιδιότητα του Ειδικού Παιδαγωγού πολλές φορές συγχέεται από τους γονείς με τα άτομα που ασκούν λογοθεραπεία ή εργοθεραπεία. Συνολικά, η ειδική αγωγή ως κλάδος αποτελείται από ψυχολόγους, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές, αναπτυξιολόγους και άλλες ειδικότητες. Ωστόσο, ένας αξιόπιστος Ειδικός Παιδαγωγός είναι μια ξεχωριστή ειδικότητα με εξειδικευμένες σπουδές στην Ειδική Αγωγή.

Είναι με λίγα λόγια ένας καταρτισμένος επιστήμονας-εκπαιδευτικός ο οποίος έχει ως κύριο σκοπό να διδάξει στο παιδί πώς να οργανώνεται και πώς να μαθαίνει. Ουσιαστικά είναι ο διαμεσολαβητής μεταξύ του παιδιού και της γνώσης.

Η οικογένεια είναι χρήσιμο να απευθυνθεί σε αυτόν όταν υπάρχουν δυσκολίες στην αυτονομία, στην οργάνωση, στη σχολική μάθηση, στη συμπεριφορά και στη συναισθηματική νοημοσύνη.

Πού ακριβώς στοχεύει η ειδική αγωγή;

Εδώ και αιώνες πάρα πολλοί άνθρωποι που διέφεραν από τα γενικώς αποδεκτά πρότυπα «πλήρωναν το κοινωνικό τίμημα της διαφορετικότητάς τους». Τα τελευταία όμως χρόνια η ειδική αγωγή στην Ελλάδα έχει εξελιχθεί ως επιστήμη με αποτέλεσμα σήμερα η Ειδική Εκπαίδευση να αποτελεί έναν σημαντικό τομέα, της εκπαιδευτικής πολιτικής και του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας.

Μέσα από ειδικές δομές και ειδικά μέτρα, εργάζεται για να υποστηρίξει τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών και να προάγει τη μάθηση και την ανάπτυξή τους.

Έτσι λοιπόν η Ειδική Αγωγή στοχεύει:

α) Στην ολόπλευρη και αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

β) Στη βελτίωση και αξιοποίηση των δυνατοτήτων και δεξιοτήτων τους.

γ) Στην αντίστοιχη προς τις δυνατότητές τους ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην κοινωνική ζωή και στην επαγγελματική δραστηριότητα.

δ) Στην αλληλοαποδοχή, την αρμονική συμβίωσή τους με το κοινωνικό σύνολο και την ισότιμη κοινωνική τους εξέλιξη, με στόχο τη διασφάλιση της πλήρους προσβασιμότητας των μαθητών με αναπηρία και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, καθώς και των εκπαιδευτικών ή/και γονέων και κηδεμόνων με αναπηρία, σε όλες τις υποδομές, τις υπηρεσίες και τα αγαθά.

Με ποιους μαθητές συνεργάζεται ο ειδικός παιδαγωγός;

Ο ειδικός παιδαγωγός εργάζεται με μαθητές που αντιμετωπίζουν:

• Γενικές Μαθησιακές Δυσκολίες
• Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Δυσλεξία, Δυσορθογραφία, Δυσγραφία, Δυσαριθμησία, Δυσπραξία).
• Σύνδρομο Ελλειμματική Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητας
• Διάσπαση προσοχής
• Ειδικές Γλωσσικές Διαταραχές (πχ δυσπραξία)
• Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές
• Εγκεφαλική βλάβη και νευρολογικής φύσης προβλήματα
• Αναπτυξιακή καθυστέρηση
• Ψυχοσυναισθηματική ανωριμότητα
• Διαταραχές Λόγου & Ομιλίας
• Διαταραχές Όρασης & Ακοής
• Κινητικές Ανεπάρκειες
• Δυσκολίες προσαρμογής
• Δυσκολίες συμπεριφοράς
• Κοινωνικό-πολιτισμική υστέρηση

Ποια είναι τα σημάδια που επικοινωνούν σ' έναν γονέα ότι χρειάζεται η παρέμβαση ειδικού παιδαγωγού; Από ποια ηλικία ξεκινούν;

Οι πρώτες ενδείξεις που υποδεικνύουν σε έναν γονέα ότι χρειάζεται η παρέμβαση του ειδικού παιδαγωγού συνήθως εκδηλώνονται με την είσοδο του παιδιού στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στο νηπιαγωγείο πολλοί εκπαιδευτικοί παρατηρούν προειδοποιητικά σημάδια που αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μπορεί να παραμείνουν και στη μετέπειτα σχολική ζωή του παιδιού.

Έτσι, είναι πολύ σημαντικό για τους γονείς να γνωρίζουν τις πρώτες πρώιμες ενδείξεις των μαθησιακών δυσκολιών, ώστε αν χρειαστεί να ζητήσουν την απαιτούμενη βοήθεια από τον ειδικό παιδαγωγό το συντομότερο δυνατόν.

Τα κυριότερα προειδοποιητικά σημάδια που φανερώνουν ότι ένα παιδί προσχολικής ηλικίας δυσκολεύεται μαθησιακά είναι τα εξής:

• Η καθυστερημένη ομιλία σε σύγκριση με άλλα παιδιά ή η δυσκολία εκμάθησης και διάκρισης των φωνημάτων και των συλλαβών της γλώσσας μας
• Η δυσκολία στην αποστήθιση τραγουδιών με ομοιοκαταληξία
• Η δυσκολία στο να ακολουθεί οδηγίες
• Η δυσκολία στην εξιστόριση γεγονότων με λογική αλληλουχία
• Η δυσκολία στην αντίληψη της ακολουθίας, δηλαδή στη σειροθέτηση και τη διαδοχή
• Η δυσκολία στη λεπτή κινητικότητα και στον κινητικό έλεγχο
• Δυσκολία στην πλευρίωση και στον χωρικό και χρονικό προσανατολισμό
• Αδυναμία συγκέντρωσης προσοχής σε μια δραστηριότητα για κάποιο διάστημα και η αντίδραση με παρορμητικότητα
• Έλλειψη οργάνωσης (της σχολικής του τσάντας, του δωματίου τους, των παιχνιδιών τους, των συρταριών τους κλπ.).

Όταν το παιδί ξεκινήσει να φοιτά στο δημοτικό σχολείο, ποιες είναι οι ενδείξεις που θα παρατηρήσει ο γονέας;

Στο δημοτικό σχολείο όπου απαιτείται η δεξιότητα της γραφής, της ανάγνωσης και της μαθηματικής αντίληψης οι συνηθέστερες ενδείξεις ύπαρξης μαθησιακών δυσκολιών είναι οι παρακάτω:

• Δυσκολία στη γραφή, στην ανάγνωση και στην προφορική έκφραση
• Δυσκολία στην αναγνώριση των γραμμάτων
• Δυσκολία στην εκμάθηση της ώρας
• Φτωχό λεξιλόγιο
• Φτωχή επίδοση στην παραγωγή γραπτού λόγου (έκθεση κ.α.)
• Αδυναμία στη γραφή καθ' υπαγόρευση με παραλείψεις λέξεων, συλλαβών και φωνημάτων και κακή ποιότητα γραφής
• Μειωμένη συμμετοχή, ιδιαίτερα στις μικρές τάξεις, σε δραστηριότητες που απαιτούν ανάγνωση
• Αργή ανάγνωση, χωρίς χρωματισμό της φωνής, η παράλειψη ή προσθήκη λέξεων και συλλαβών, η δυσκολία αποκωδικοποιήσης πολυσύλλαβων λέξεων, η μη κατανόηση του κειμένου και η μη ολοκλήρωσης της δεξιότητας της ανάγνωσης σε ικανοποιητικό χρόνο
• Υπερβολικά μεγάλη διάρκεια μελέτης, ιδιαίτερα σε μαθήματα «κειμένου» (Ιστορία, Θρησκευτικά)
• Χαμηλή επίδοση σε θέματα και ύλη που έχει ήδη προετοιμάσει ο μαθητής την προηγούμενη ημέρα και στα οποία έχει ελεγχθεί (λ.χ. ορθογραφία)
• Σύγχυση κατά την εκμάθηση της προπαίδειας και των αριθμητικών πράξεων
• Ύπαρξη λαθών στη σειρά των αριθμών και το μπέρδεμα των αριθμητικών συμβόλων (+, -, *, /, =)
• Προβλήματα μνήμης, ξεχνάει πολύ εύκολα και σύντομα, δυσκολεύεται να θυμάται κανόνες, ονόματα, χρονολογίες και αδυνατεί να ανακαλέσει πολύπλοκες πληροφορίες και οδηγίες

Όσο νωρίτερα ανιχνεύεται μια μαθησιακή δυσκολία τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες μελλοντικής επιτυχίας του παιδιού στο σχολείο και στη ζωή, καθώς τα πρώτα μαθητικά χρόνια είναι καθοριστικά για την εξέλιξη και την ακαδημαϊκή πρόοδο του μαθητή.

Τι μπορεί να κάνει ο γονιός, όταν διαπιστώσει κάποιες δυσκολίες στο παιδί του;

Μόλις το περιβάλλον του παιδιού ( οι γονείς, ο παιδίατρος ή ο εκπαιδευτικός) αναγνωρίσει ορισμένα χαρακτηριστικά συμπτώματα μαθησιακών δυσκολιών και προβλημάτων συμπεριφοράς, θα πρέπει να ενημερώσει τους γονείς ώστε να απευθυνθούν στους Ειδικούς Φορείς για τη διάγνωση.

Οι Δημόσιοι Φορείς που είναι αρμόδιοι για τη διάγνωση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών είναι οι κάτωθι:

α) Τα Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕΔασυ), εποπτευόμενα από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Στα Κεδασυ πραγματοποιείται αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και ψυχοκοινωνικών αναγκών του μαθητή και δίνεται στους γονείς έκθεση, όπου περιγράφεται το προφίλ του.

β) Τις Επιτροπές Διεπιστημονικής Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Υποστήριξης (ΕΔΕΑΥ).

γ) Τα αναγνωρισμένα από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κοινοτικά Κέντρα Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων.

δ) Και τα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα.

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι η διάγνωση από τους δημόσιους φορείς που αναφέρθηκαν προηγουμένως είναι η μόνη διάγνωση που αναγνωρίζεται από το σχολείο αλλά και από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Πώς αντιμετωπίζει ο ειδικός παιδαγωγός ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες; Με ποιο τρόπο θα ξεκινήσει το κομμάτι της παρέμβασης;

Αρχικά, ο Ειδικός Παιδαγωγός λαμβάνει το ιστορικό του παιδιού έπειτα από συζήτηση με τους γονείς για να έχει μια σφαιρική εικόνα της αναπτυξιακής πορείας του στο πέρασμα των ετών και στη συνέχεια πραγματοποιεί μία αναλυτική αξιολόγηση με σταθμισμένα εργαλεία και μη σε όλους τους τομείς δεξιοτήτων.

Πρόσθετα, καταρτίζει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης, θέτοντας τους γενικούς και επιμέρους στόχους που πρέπει να υλοποιήσει σε συνεργασία με το παιδί.

Ανάλογα με τις ειδικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί, οι στόχοι μπορεί να αφορούν στην ανάγνωση, στη γραφή , στην ορθογραφία ή σε ένα γόνιμο συνδυασμό αυτών.

Ακόμη, οι στόχοι δύνανται να επικεντρώνονται και σε άλλους τομείς, όπως τα μαθηματικά, την απομνημόνευση, τη βελτίωση της συγκέντρωσης της προσοχής, την κατανόηση των κοινωνικών δεξιοτήτων, την καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης και την αυτο-εξυπηρέτηση. Συμπληρωματικά, δίνεται βαρύτητα στις κοινωνικές συνδιαλλαγές του μαθητή με το οικείο περιβάλλον του (οικογένεια, σχολείο) και με το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Έτσι, ξεκινά η εξατομικευμένη παρέμβαση προς το παιδί, δηλαδή η εφαρμογή και η υλοποίηση των στόχων που τέθηκαν.

Ποιες μεθόδους διδασκαλίας ακολουθεί ένας ειδικός εκπαιδευτικός;

Οι μέθοδοι διδασκαλίας που επιλέγει να εφαρμόσει ένας ειδικός παιδαγωγός πρέπει να είναι εξατομικευμένες και προσαρμοσμένες στις ανάγκες του παιδιού και ανάλογες του μαθησιακού του προφίλ.

Είναι δηλαδή σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη η ετοιμότητα ή η διαφορετικά το επίπεδο επίδοσης του μαθητή, τα ενδιαφέροντά του και ο τρόπος που προσλαμβάνει ευκολότερα τη γνώση.

Με βάση αυτών ο ειδικός εκπαιδευτικός χρησιμοποιεί ποικίλους σύγχρονους τρόπους διδασκαλίας για να διδάξει τη νέα γνώση όπως: την πολυαισθητηριακή μέθοδο, η οποία αποτελεί μια από τις αποτελεσματικότερες μεθόδους μάθησης για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, καθώς βασίζεται στην αλληλεπίδραση όλων των αισθητηριακών οδών (οπτική, ακουστική, απτική, κιναισθητική ) κατά τη ληψη των πληροφοριών. Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποιήθηκαν η πολυαισθητηριακή διδασκαλία βελτιώνει τη μνημονική ικανότητα και τη συγκέντρωση των μαθητών.

Επιπλέον, είναι καλό να εμπλέκεται και η Νέα Τεχνολογία κατά την παρέμβαση, αφού πλέον τα σύγχρονα πολυμέσα (οι επεξεργαστές κειμένου, οι αυτόματοι ελεγκτές ορθογραφίας, τα κειμενογραφικά εργαλεία, οι εικονικοί συνθέτες φωνής) μπορούν να συνεισφέρουν σημαντικά στην παρέμβαση των δυσκολιών των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες. Επιπλέον, τα ποικίλα λογισμικά συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην κατάκτηση της ορθογραφημένης γραφής, της φωνολογικής ενημερότητας, της ανάγνωσης και των μαθηματικών.

Τέλος, είναι επίσης ωφέλιμο για τους μαθητές με ΕΕΑ να χρησιμοποιούνται κατά τη διδασκαλία διάφορα εποπτικά μέσα προκειμένου να ενεργοποιηθεί στο έπακρο το ενδιαφέρον τους και να γίνει η μαθησιακή διαδικασία παραστατικότερη και πιο ενδιαφέρουσα. Ειδικότερα τα χρησιμότερα εποπτικά μέσα που μπορούν να συμπεριληφθούν στη μάθηση είναι: ο πίνακας είτε ο απλός με τους χρωματιστούς μαρκαδόρους είτε προτιμότερα ο διαδραστικός, ο προβολέας, οι χάρτες, τα προπλάσματα, τα φυσικά αντικείμενα, οι εκπαιδευτικές αφίσες, οι άβακες, οι ταινίες κ.ά.

Παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες όπως κινητικά προβλήματα, διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, σύνδρομα κλπ. χρειάζονται έναν εναλλακτικό τρόπο προσέγγισης και διδασκαλίας; Πώς το πετυχαίνει αυτό ο ειδικός εκπαιδευτικός;

Πράγματι, οι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν ανάγκη από έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης και διδασκαλίας για να αφομοιώσουν τις νέες πληροφορίες.

Έτσι, ο Ειδικός εκπαιδευτικός διδάσκει στρατηγικές μάθησης και χρησιμοποιεί εναλλακτικούς τρόπους εκπαίδευσης, όπως την πολυαισθητηριακή διδασκαλία, τα παιχνίδια ρόλων, τους γραφικούς οργανωτές κ.α. με σκοπό να κεντρίσει το ενδιαφέρον των παιδιών και να εμπλέξει όλες τις αισθήσεις τους στο μαθησιακό έργο. Δεν ακολουθεί τον ρυθμό και τις απαιτήσεις του Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών αλλά το προσαρμόζει στις ανάγκες και στις δυνατότητες του εκάστοτε μαθητή.

Μέσα από τη διαφοροποιημένη διδασκαλία επιτυγχάνεται η ενδυνάμωση των βασικών δεξιοτήτων (ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά, παραγωγή γραπτού λόγου), η ανάπτυξη της αυτονομίας και της κοινωνικότητας και η καλλιέργεια της συνεργασίας και της οργάνωσης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Όταν ξεκινήσει η θεραπευτική διαδικασία, πώς μπορεί να συνεισφέρει ο γονέας, ώστε να είναι αποτελεσματικότερη η προσέγγιση του ειδικού παιδαγωγού; Υπάρχει κάποιος τρόπος;

Η συνεργασία του ειδικού παιδαγωγού και της οικογένειας είναι ζωτικής σημασίας στην εκπαίδευση παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες. Οι δύο αυτοί θεσμοί οφείλουν να βρίσκονται σε δημιουργική αλληλεπίδραση, ώστε να είναι η συνεργασία τους όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική για την πρόοδο και την κοινωνικοποίηση του παιδιού.

Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα με ποιους τρόπους ο γονέας μπορεί να ενισχύσει το έργο του ειδικού εκπαιδευτικού. Καταρχάς, απαραίτητη προυπόθεση για την οικοδόμηση μιας σταθερής συνεργασίας του ειδικού με τους γονείς είναι η καλλιέργεια της εμπιστοσύνης και της ασφάλειας. Η σχέση της οικογένειας με τον ειδικό παιδαγωγό είναι αμφίδρομη και θα πρέπει να στηρίζεται στην εκτίμηση, στην εμπιστοσύνη και στη συναισθηματική κατανόηση.

Έπειτα, για να αποδώσει καρπούς αυτή η συνεργασία είναι απαραίτητο οι γονείς να είναι ειλικρινείς και σαφείς με τον θεραπευτή αλλά και να τηρούν με σταθερότητα και να εφαρμόζουν με συνέπεια όσα συμφωνούνται στο πλαίσιο της θεραπείας.

Πρέπει ουσιαστικά να δημιουργηθεί μια από κοινού παρέμβαση, ένα είδος συμμαχίας για να επέλθει η επιθυμητή πρόοδος της εικόνας του μαθητή.

Έχετε να προτείνετε εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας;

Ο ειδικός εκπαιδευτικός οφείλει να μεριμνά ώστε η διδασκαλία ενός γνωστικού αντικειμένου να γίνεται όσο το δυνατόν περισσότερο διαδραστική και ελκυστική για τους μαθητές.

Έτσι, υπάρχουν θεωρώ πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις που αν τις χρησιμοποιήσει κατάλληλα ο ειδικός παιδαγωγός θα φέρουν θετικά αποτελέσματα στην επίδοση του μαθητή.

Μερικές εξ αυτών είναι:

1. Η διδασκαλία σε άτυπα περιβάλλοντα μάθησης. Σύμφωνα με τους ειδικούς η μάθηση είναι μια δυναμική και ολιστική διαδικασία που οικοδομείται αποτελεσματικότερα μέσα από τα προσωπικά βιώματα των μαθητών. Η διδασκαλία σε άτυπα περιβάλλοντα προωθεί τις αρχές της Συμπεριληπτικής Εκπαίδευσης και ενέχει μια σειρά από θεμιτά οφέλη για όλους τους μαθητές, αφού αξιοποιεί την προυπάρχουσα γνώση για την απόκτηση της νέας, ενισχύει τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών, αυξάνει τη συμμετοχή και μειώνει την περιθωριοποίηση των αδύναμων μαθητών.

Ως εκ τούτου, η συστηματική οργάνωση εκπαιδευτικών επισκέψεων σε μουσεία, θεματικά πάρκα, ζωολογικούς κήπους, περιβαλλοντικά μονοπάτια, χώρους εργασίας, δημόσιους φορείς και υποδομές μπορεί να συμπληρώσει με τον πιο ωφέλιμο τρόπο τη μαθησιακή διαδικασία.

2. Η παιγνιοθεραπεία, που βασίζεται στο παιγνίδι διότι με βάση τους ειδικούς θεωρείται μέσο επικοινωνίας, έκφρασης, μάθησης και ανάπτυξης του παιδιού καθώς δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να εκφραστούν με τον δικό τους τρόπο, να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους, τις ανησυχίες τους, τους φόβους και τις επιθυμίες τους. Μέ την παιγνιοθεραπεία επιδιώκεται η ανάπτυξη της δημιουργικότητας του παιδιού, η καλλιέργεια των κοινωνικών δεξιοτήτων, η αναγνώριση και η έκφραση των συναισθημάτων του, η βελτίωση της αυτοεικόνας του και η τόνωση της αυτοπεποίθησης του.

3. Η θεατρική αγωγή, η οποία αποτελεί μια δημιουργική και εναλλακτική μέθοδο διδασκαλίας με πολλαπλά οφέλη για το σύνολο των μαθητών. Ο ειδικός παιδαγωγός χρησιμοποιεί τη θεατρική αγωγή ως ένα θεραπευτικό και ταυτόχρονα παιδαγωγικό εργαλείο, το οποίο συμπληρώνει τις αδυναμίες των μαθητών και κινητοποιεί τις δυνατότητες που έχουν. Επιπλέον, μέσω του θεατρικού παιχνιδιού επιτυγχάνεται η κοινωνικοποίηση και η ομαλότερη ένταξη των μαθητών στο σχολικό περιβάλλον και διδάσκονται στα παιδιά με τρόπο ελκυστικό και πρακτικό οι κανόνες και τα όρια.

Οι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες αποκτούν νέες εμπειρίες, τις οποίες πολύ πιθανόν να μην είχαν την ευκαιρία να βιώσουν στο παρελθόν. Μέσω του χορού, του παιχνιδιού και της κίνησης τα παιδιά απελευθερώνονται, εκφράζονται και επικοινωνούν. Ακόμη, αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, γνωρίζονται καλύτερα και αντιλαμβάνονται τις δυνατότητες τους. Τέλος, προωθείται η αυτενέργεια, αφού τα παιδιά έχουν ένα βαθμό ελευθερίας και μπορούν να πάρουν αποφάσεις.

Με λίγα λόγια η θεατρική αγωγή, αποτελεί ισχυρό όπλο στα χέρια του εκπαιδευτικού, καθώς μπορεί μέσω αυτού να δείξει στα παιδιά πως μπορούν να τα καταφέρουν. Η κατάκτηση αυτή, θα έχει θετικό αντίκτυπο σε όλα τα επόμενα διδακτικά αντικείμενα. Αν ένας μαθητής θεωρήσει πως είναι ικανός να φέρει σε πέρας ένα ρόλο, είναι πολύ πιθανόν να λειτουργήσει στο μέλλον με μεγαλύτερη τόλμη και αυτοπεποίθηση σε μια άσκηση μαθηματικών ή γλώσσας.

Γκουγκούμη Μαρία, Ειδική Παιδαγωγός MSc, Special Education Blogger

www.special-learners.gr